Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Η Κύπρος μεταξύ Βυζαντίου και Αράβων


Εισαγωγή

Η Κύπρος ως κομμάτι της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας



Η Κύπρος από τις απαρχές της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αποτελούσε μια ξεχωριστή επαρχία (provincia) που ανήκε στη Διοίκηση της Ανατολής (με έδρα την Αντιόχεια)  που με τη σειρά της υπαγόταν στην Επαρχότητα της Ανατολής (praefectura praetorio per orientem) και διοικείτο από έναν έπαρχο πραιτωρίων (Praefectus praetorio) . Από νωρίς το νησί ενεπλάκη στις διαμάχες για την εξουσία στο εσωτερικό του κράτους καθώς ο Λικίνιος υποχρέωσε τους κατοίκους του να τον ενισχύσουν στην πολεμική του προσπάθεια κατά του Μεγάλου Κωνσταντίνου (323-324 μ.Χ) εφόσον διοικητικά άνηκε στη σφαίρα επιρροής του . Η ήττα του Λικινίου τελικά έθεσε το νησί και όλο το κράτος κάτω από τον έλεγχο του μονοκράτορα πλέον Κωνσταντίνου[1] .
Μια από τις πρώτες κινήσεις του νέου αυτοκράτορα ήταν να θωρακίσει το νησί αμυντικά ώστε να αντιμετωπισθούν οι διαρκείς πειρατικές επιδρομές εναντίον του ήταν να στείλει ένα διοικητή της απολύτου εμπιστοσύνης του ώστε να αναλάβει την εξουσία εκεί . Ο άνθρωπος όμως αυτός που ονομαζόταν Καλόκαιρος δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του ηγεμόνα του και όχι μόνο αυτό , αλλά λίγο καιρό μετά μάλιστα θέλησε να οικειοποιηθεί την εξουσία και ανακήρυξε τον εαυτό του ανεξάρτητο ηγεμόνα της Κύπρου . Το στασιαστικό αυτό κίνημα όμως δεν ευδοκίμησε καθώς σύντομα κατεστάλη και ο πρωταίτιος του συνελήφθη και θανατώθηκε στην πυρά στην Ταρσό της Κιλικίας [2].